ناشناس ( تحصیلات : فوق دیپلم ، 26 ساله )

با سلام و خسته نباشید. من ۴ساله که ازدواج کردم و سه سال و نیم هم عقد بودم. در دوران عقد مشکلات زیادی سر چیزهای الکی بین خانواده من و شوهرم پیش اومد و به قهر و دعوا هم کشید. شوهرم فامیل دور ما بود و به همین خاطر از قبل از نامزدی و اشنایی به خانواده من بدبین بودن. ما همیشه از همون اول نامزدی با شوهرم سر اختلافات خانواده هامون دعوامون میشد و اکثر وقتها شوهرم عصبانی میشد و من رو میزد. ولی روز به روز دعواهامون کم نمیشد که بیشترم میشد و به همین دلیل مشکلات شوهرم از خانواده من متنفره. سر چیزهایی که واقعا الکیه و در حال حاضر من یه بچه یک سال و نیمه دارم. از یه طرف بهانه گیری ها و بد اخلاقی های شوهرم کم بود حالا هم بچه اضافه شده و شوهرم هم اجازه نداد که حتی یک روز مادرم توی بچه داری بهم کمک کنه. الان هم خودش خونه بابام نمیاد. به منم میگه هفته ای یک ساعت برو و برگرد و الا من راضی نیستم. خودش که از لحاظ محبتی برام کم میذاره و عصبانیه خانوادم رو هم منع کرده. یعنی واقعا نمیدونم چی کار کنم من فقط اذیت میشم اگه حرفی بزنم شوهرم یه کاری میکنه که پشیمون بشم انقدر عصبانی میشه دعوا میکنه که اصلا پشیمون میشم از حرف زدن. خواهشا کمکم کنید. البته این چیزها از مادرش هم نشأت میگیره که اصلا از اول هم دلش نمیخواست من با مادرم و خانوادم رابطه خوبی داشته باشم. فقط بگم دارم دیوونه میشم.


مشاور (خانم قربانی)

سلام و درود بر شما همراه گرامی سایت راسخون من هم خداقوت عرض میکنم.
پیام تان را خواندم، سخت است که هم همسر و همدمتان توجهی با شما نداشته باشد و هم به دلیل اختلافات از توجه و محبت خانواده محروم باشید.
دوست عزیز، شما اکنون در متن زندگی ای قرار دارید که برایتان ارام بخش نیست. در چنین وضعیتی  عاقلانه ترین کار این است که کمر همت ببندید و متن زندگی تان را اصلاح کنید. یعنی مشکلات خود (مادر شوهر، خانواده خود و رابطه با همسر) را درجه بندی کنید و مهمترین ان را مورد توجه قرار دهید تا ارامش ناشی از حل ان، قدرت شما را برای اصلاح موارد دیگر بیفزاید. اگر واقعا زندگی تان را  دوست دارید و میخواهید نقش خود را به درستی ایفا کنید، باید قدرت تمکین خود را بالا برده و همیشه در تبعیت و اطاعت همسرتان باشید. روابط جنسی را با کیفیت بالا، دنبال کرده و سعی کنید در ابتدا خودتان از رابطه جنسی لذت ببرید. در دسترس بودن شما برای همسرتان، یک امتیاز است و سبب گرایش و توجه او به شما میگردد. در ادامه، سعی کنید او را دوست داشته و بی بهانه به او محبت کنید. از کارهای هر چند کوچکی که برایتان انجام میدهد سپاسگزاری کنید ویژگی های مثبتش را بیابید و پس از تحسین، از بودن در کنارش احساس رضایت و شادمانی کنید. نزد خانواده اش و دیگران و البته در زمان حضور همسرتان، اعلام کنید که او برترین فرد برای شما در زندگی ست و هیچ مردی همانند او نمیتواند تکیه گاه و پناه شما باشد. رفتارهای این چنینی، به مرور سبب تغییر نظر همسرتان شده و نسبت به شما مهربان تر میشود و همین مهربانی میتواند شما را به مقصود برساند. البته جهت یادگیری بیشتر نحوه ارتباط مثبت با همسر، بهتر است مطالعه کرده یا در کلاسهای مهارت زندگی و خانواده شرکت کنید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.